Borrelverslag 4-6

Het verslag van Lars

Iets over 9 liep ik bijna de Friends in, maar ik werd tegen gehouden door de gezelligheid van een aantal Xounianen die zich op het terras hadden gesetteld. Hier stond helaas geen mooie toren op een mooie Xoun houder op tafel, maar een lege pitcher. Gelukkig kwam hier gelijk verandering in en werd de eerste toren bier voor onze dorstige kelen neer gezet. Al snel werden de slechte openingszinnen met elkaar gedeeld en kwamen er diepzinnige gesprekken op tafel over verschillende vrouwelijke schoonheden.

Na 2 of 3 torens kwam Franka tot de conclusie dat haar maag meer nodig had dan alcoholische versnaperingen. Na een stemronde die meer leek op de democratie in Noord Korea, werd besloten om wat broodjes en borrelhapjes te bestellen. De keuken van Friends deed gelijk alsof wij hevig onderdrukt en hongerig waren, want wij werden erg verblijd met de grote hoeveelheden hapjes.

Bij de vierde toren vond onze goede vriend van de Friends dat onze bierconsumptie te wensen over liet, want hij moedigde ons flink aan om wat sneller te consumeren. Gelukkig kwam wel de weledelgeleerde heer Slot ons versterken om zo de consumptie te verdubbelen. Naar mijn idee waren we al flink verzadigd maar desondanks werd er besloten om toch nog een laatste toren aan te vragen. In tussentijds waren er achterin de Friends een paar lallende vrouwen die hun eigen lied zongen op de melodie van een bekend lied van Guus Meeuwis. Volgens mij hadden ze beter gewoon Guus Meeuwis laten zingen en hun stem en onze oren te besparen. Nadat ik getoiletteerd had en weer terug wou lopen, heb ik gelijk de kans  gepakt om ons eigen liedje aan te vragen. Desondanks konden ze deze niet gelijk vinden in hun bestand, maar gelukkig kwam er al snel een mooi geluid uit de speakers.

Tijdens de vijfde toren besloot ik samen met Rens mij naar huis te begeven. De Whatsapp gaf nog een late foto van een pooltafel en een paar Xounianen, verder weet ik niet wat er verder nog gedaan is.

Mijn toestand op dit moment is alleen wat slechter en de flesjes water klotsen mijn keel in als een waterval. Wel kan ik me al verheugen op de volgende borrel, tot dan!